Wkręt szósty

Ruszasz w kierunku małej kawiarenki na górze. Rafał bez słowa idzie za Tobą. Zamawiacie kawę i po odebraniu jej udajecie się na balkon. W ciszy obserwujecie trening siatkarzy.
- widzę,  że nie wiedziałaś kto jest ojcem dziecka i postanowiłaś wkręcić w nie Kłosa? - zamierasz. Patrzysz na niego z niedowierzaniem - to nie przejdzie kochanie. Karol nie jest taki głupi na jakiego może wyglądać.
- a miałam cichą nadzieję, że porozmawiamy normalnie - wzdychasz - nie wiem co ci przyszło do głowy, ale Karol to mój przyjaciel.
- przyjaciel? Jasne - prycha.
- myślałam,  że chociaz trochę się zmieniłeś.. - patrzysz mu w oczy.
- a dziecko? Byłaś kompletną kretynką, decydując się na urodzenie go. To kto jest ojcem? Z kim wpadłaś? - zabolały Cię jego słowa.
- z nikim - w Twoich oczach pojawiają się łzy.
- co ty masz pięć lat i nie wiesz skąd się dzieci biorą? - zaczyna się śmiać - to kto jest ojcem tego bachora?
- nie mów tak o moim synie! - podnosisz głos.
- spokojnie, złość piękności szkodzi - śmieje się - to kto jest ojcem?
- nie wiem - czujesz wielką gulę w gardle.
- to ładnie się bawiłaś - prycha.
- zostałam zgwałcona do cholery! - krzyczysz. Nagle ucicha odbijanie piłek. Rafał patrzy na Ciebie i uśmiecha się głupio.
- wyobraźnię to ty masz wybujałą.
- jesteś kretynem - wstajesz, wymierzasz mu siarczysty policzek i nie zwracając uwagi na nic, zbiegasz na dół. Chcesz znaleźć się jak najdalej. Ktoś jednak krzyżuje Twoje plany. Nawet nie wiesz, kiedy oplatają Cię silne ramiona szatyna. Kiedy już się uspokajasz, łapie Cię za rękę i prowadzi w stronę parkietu. Do Twoich nóg przytula się Michaś. Karol prowadzi Was na trybuny. Kuca przed Tobą i delikatnie gładzi Twoją dłoń. Drugą ręką wyciera mokre od łez policzki i usmiecha się nikle.
- poczekajcie tu na mnie. Niedługo kończymy - całuje Twoją skroń, a z Michałem przybija piątkę. Wzdychasz lekko. Przytulasz do siebie Synka.
-  mamusiu? Dlaczego płaces? -  wyciera łzy,  które ponownie pojawiły się na Twoich policzkach.
- mama wcale nie płacze - uśmiechasz się do niego - tylko oczy mi się pocą - puszczasz mu oczko i przytulasz najmocniej jak potrafisz.
- nie płac, będę twoim recezem i oblonię cię przed całym złem tego świata! - przytula się do Ciebie mocno.
Przed oczyma cały czas masz głupi uśmiech Rafała. Myślałaś, że po tylu latach wydoroślał, zmienił się. Myliłaś się. Cholernie się myliłaś, Olu. Stał się jeszcze gorszym dupkiem.  W tym momencie stanął w drzwiach. Spojrzał na Ciebie i uśmiechnął się idiotycznie.
- To który pierwszy przychodzi na masaż? - pada pytanie z jego ust.
- Ja - odezwał się złowrogo Kłos.
- Karol - jęknęłaś. Podszedł do Ciebie.
- To ten Rafał? - pyta z naciskiem na jego imię.
- Karol..
- To on? - pyta zdenerwowany. Pierwszy raz widzisz go takiego. Zawsze był spokojny, opanowany..
- Tak - wzdychasz cicho - proszę Cię.. Nie rób nic głupiego - łapiesz go za dłoń. Uspokaja się trochę, jednak w dalszym ciągu złowrogo patrzy na fizjoterapeutę - obiecaj mi to. Nie chce, żebyś miał przeze mnie nieprzyjemności - patrzysz mu w oczy.
- Obiecuję - przytula Cię mocno. Odsuwa się trochę od Ciebie, dalej trzymając ręce na Twoich biodrach - nie pozwolę, żebyś znowu przez niego płakała - całuje Twój policzek i odchodzi. Obaj znikają za drzwiami pokoju fizjoterapeuty.
Sporo zawodników rozciągających się dalej na płycie boiska, co chwilę przygląda Ci się z zaciekawieniem. Nagle na salę wpada wściekły środkowy.
- Weźcie go ode mnie, bo mu zaraz przypierdolę! - wrzeszczy.
- Karol uspokój się, tu jest kobieta i dziecko.. - łapie go za ramiona i kiwa głową w Twoją stronę.
- Dzięki Andrzej.. - wzdycha lekko i podchodzi do Ciebie. Patrzysz na niego z przerażeniem - nie bój się. Nie tknąłem tego kretyna. Mało brakowało, ale obiecałem Ci to, a ja obietnic dotrzymuję - przytula Cię mocno.
- Mam dla was propozycję.. Ja zabiorę małego na lody, a wy na spokojnie porozmawiacie? - obok Was pojawia się Wrona.
- Nie chciałabym robić panu kłopotu.. - wycierasz łzy, które jakimś cudem wydostały się spod Twoich powiek.
- Jakiemu panu, Andrzej jestem - podaje Ci dłoń i puszcza oczko - to co młody? Wujek Andrzej zabierze Cię na lody, a mama porozmawia z Karolem?
- Taaaaaaak! - Michaś rzuca mu się na szyję.
- Dziękuję - uśmiechasz się nikle - tylko grzeczny bądź - mówisz do Syna.
- Jasne mamo całuje Cię w policzek i odchodzi z Wroną. Karol łapie Cię za rękę i ciągnie w stronę szatni. Czekasz na niego przed wejściem. Około 20 minut później siedzicie już w mieszkaniu siatkarza.


_________________________________________________


Po pierwsze, wszystkiego najlepszego Drogie Panie :D :*
Po drugie.. Rozdział całkiem przyzwoity.. przynajmniej tak mi się wydaje.. ale to już zostawiam Wam do oceny ;)

Czytasz=Motywujesz=Komentujesz <3