Wkręt piąty

- Ola.. - budzi Cię szept Karola.
- Mhm?
- Gdyby nie to, że mam niedługo trening, mogłabyś tak na mnie dalej spać.. Mi to naprawdę nie przeszkadza - całuje czubek Twojej głowy - ale..
- Matko Karol, przepraszam.. Trzeba było mnie wcześniej obudzić.. Przecież Ty musisz być wypoczęty.. Przepraszam.. - mówisz z szybkością światła, co siatkarz podsumowuje śmiechem - przepraszam - powtarzasz i spuszczasz głowę.
- No już, nic się nie stało - daje Ci przelotnego całusa w policzek.
- Gdzie Michaś? - pytasz rozglądając się po pomieszczeniu.
- Poszedł pograć na komputerze - puszcza Ci oczko - co zjesz na śniadanie? - pyta podnosząc się z kanapy.
- Nic, będziemy się zbierać. I tak narobiliśmy Ci już kłopotu - łapiesz za swoją torebkę i wołasz Synka.
- Przestań, żaden kłopot. Nigdzie was nie wypuszczę bez śniadania. W końcu to najważniejszy posiłek dnia, prawda młody? - bierze Go na ręce. Ciebie natomiast łapie za rękę i ciągnie w stronę kuchni. Po Twoim ciele przechodzi przyjemny dreszcz - to co zjecie ?
- Jajecznicę! - woła Michał, co kwitujecie jedynie uśmiechem w Jego stronę.
- To co, kiedy mogę porwać cię na halę ? - pyta przy posiłku.
- A kiedy proponujesz?
- Jak dla mnie możesz nawet iść teraz ze mną - uśmiecha się słodko.
- ja tes chce!
- To w takim razie zapraszam was oboje na popołudniowy trening - czochra Jego blond włoski.

~*~

- Panie Konradzie, to jest właśnie Ola. A ten uroczy chłopiec to Michał - uśmiech nie schodzi mu z twarzy.

- W takim razie zapraszam do gabinetu pani Olu -uśmiecha się szczerze - Karol, zajmiesz się chłopcem?

- Jasne, że tak! Toż to czysta przyjemność - szczerzy się niemiłosiernie. Michaś daje Ci buziaka w policzek i znika z Karolem w szatni. Kierujesz swoje kroki za Piechockim. W gabinecie wyjaśnia Ci wszystko. Bez zastanowienia się zgadzać.  W końcu każdy grosz się przyda. Dziękujesz prezesowi i opuszczasz pomieszczenie. Dochodzą do Ciebie dźwięki odbijanej piłki. Idziesz więc w kierunku, z którego dochodzą. Wszystkie spojrzenia skierowane są teraz na Ciebie. Speszona spuszczasz głowę. Na Twoich policzkach pojawia się lekki rumieniec.

- Ola? - odwracasz się i zamierasz. Przed Tobą stoi nieco zdziwiony Rafał..

- Mamusiu! Kalol powiedział, że naucy mnie glać! - Mały przytula się do Twoich nóg.

- Cześć Rafał - uśmiecha się do niego - I jak ? Dostałaś tą pracę? - siatkarz obejmuje Cię ramieniem. Kiwasz lekko głową w celu potwierdzenia - Gratuluję! - lądujesz w jego mocnym uścisku.

- Możemy porozmawiać? - wzdychasz lekko. Mimo to, zgadzasz się. Widzisz pytający wzrok Karola.

- Później ci opowiem.. - całujesz go w policzek i bierzesz synka na ręce.

- Jak chcesz to Michał może z nami zostać.. - proponuje szatyn.

- Tak! Tak! Tak! - klasnął uradowany w dłonie - mamusiu zgódź się! - patrzy na Ciebie proszącym wzrokiem. Nie umiesz się mu oprzeć.

- Tylko grzeczny bądź - całujesz go w czoło i oddajesz Kłosowi.

- Odprowadzę go później - muska delikatnie Twój policzek i wraca do swoich obowiązków. Spoglądasz na Rafała i bez słowa ruszasz przed siebie. Zdajesz sobie sprawę, że nie będzie to łatwa rozmowa..

____________________________________

Całkowity spontan.. Mam nadzieję, że nie jest tak źle ;)

Cóż mogę powiedzieć, Skra przegrała z Rosjanami.. Ale to przecież nie koniec świata!

Atmosfera na hali.. Tego po prostu nie da się opisać! Trzeba było tam być!

Pokłony w stronę chłopaków za walkę do końca, do ostatniej piłki!

Nie oddali tego meczu za darmo, a to jest najważniejsze.

Czytasz=Komentujesz=Motywujesz ;p

#12 Kurek  - zapraszam ;)